Mongolie en Rusland

De laatste loodjes wegen het zwaarst. Ook bij ons was dit het geval. De reis van Beijing naar Ulaan Baatar begon echter geweldig. We hebben een fantastische treinrit gehad waarbij we door een stuk Gobi-woestijn kwamen, echt gaaf om te zien. Ook hebben we hier voor het eerst kennis gemaakt met Mongolie: Gertenten, kamelen, schapen, paarden en heel veel oneidigheid.

De trein kwam aan in Ulaan Baatar, waar we zeven werkdagen de tijd hadden om ons Russisch visum te regelen. Dat er aan het regelen van een Russisch visum iets meer haken en ogen zitten dan normaal, daar waren we van op de hoogte. We kwamen dan ook voorbereid bij de ambassade aan. We hadden een uitnodiging voor Rusland, een ticket het land in en weer uit, een verklaring van onze verzekering en, ook niet geheel onbelangrijk: genoeg dollars.
Dat we op de tweede dag toch afgewezen werden, kwam dan ook geheel onverwacht. Om een lang verhaal kort te maken, de Russische ambassade in Ulaan Baatar is erg corrupt en dus lastig, maar veel dagen en nog meer dollars later, hadden we op de dag van vertrek dan eindelijk dat visum in ons paspoort.

Gelukkig hebben we ook nog zes hele gave dagen in Mongolie gehad. We hadden twee meiden uit Nederland ontmoet en samen met hun hebben we een trip geboekt door Mongolie.
Met een oud en krakkemikkig Russisch (jawel) minibusje zijn we de "Countryside" van Mongolie ingetrokken. We hebben heel veel gereden, waarbij we heel veelzijdig landschap hebben gezien. Steppe, zand, maar vooral ook weer veel oneindigheid. Heel erg bijzonder om door een land te reizen waar zzoveel "niks" is. We sliepen in Gers (Mongoolse nomadententen) en de derde nacht hebben we bij een nomadenfamilie overnacht. Dat was een fantastische ervaring. We hebben paardgereden, koeien gemolken, een merrie gemolken en gezien hoe een geit geslacht werd. De Mongoolse nomaden leven alleen maar van hun vee en in de zomer eten ze alleen maar melkproducten en drogen ze het vlees voor in de winter, waarin alleen maar vlees wordt gegeten. Groente vinden ze konijnenvoer en eten ze daarom ook niet of nauwelijks.
Er was zo veel "niks" in Mongolie, dat we dus ook zes dagen geen toilet of douche hebben gezien en dat we in beekjes ons haar moesten wassen, dat was heel erg gaaf.

Na Mongolie begon de treinreis naar Moskou. Deze duurde vier en een halve dag. Wij zaten in de handelarentrein, wat inhield dat we zowat de enige toeristen waren, tussen allemaal Mongoolse handelaren. Op elk perron stonden hordes Russen te wachten op de trein, om vervolgens als kippen zonder koppen de grootste troep te kopen. Dolce&Garbanna, Diesel, Columbia, Adidas? Yeah, right! Ze liepen elkaar allemaal omver en vochten om het hardst, en dat voor de grootste troep! We konden het vanuit onze tweepersoonscoupe allemaal mooi gadeslaan en hadden onze tweede indruk van de Russen binnen...!
Tijdens de dagen in de trein hebben we veel yatzee gespeeld (dankjewel Patricia en Marriet!), noodles gegeten en geslapen. Het ging best snel voorbij, maar op de vijfde dag waren we toch wel blij dat we in Moskou aankwamen.
24 Uur hadden we de tijd om deze stad te bekijken. Ongelooflijk om te zien hoe rijk deze stad was, vergeleken met de rest van Rusland! Het Kremlin en het Rode Plein, het mausoleum van Lenin, best gek om eens in het echt te zien.
Weinig gelapen, want na 24 uur ging onze vlucht naar Berlijn.

Wat was het heerlijk om weer in een westerse wereld aan te komen! Wat waren de mensen ineens weer vriendelijk en hulpvaardig!
Berlijn vonden wij een hele mooie stad. Hele mooie oude gebouwen in een verder zo moderne stad. En natuurlijk heeft Berlijn veel geschiedenis. We hadden ook nog eens heel mooi weer (hier konden we het zonnetje weer waarderen), dus dat was perfect!
We komen zeker een keertje terug, maar we waren nu zo dicht bij huis dat het toch wel begon te kriebelen en we de volgende nacht de nachtbus hebben gepakt naar Utrecht.

Na vijf en een halve maand zijn we dus op 19 augustus thuis gekomen. We moeten er nog wel een beetje aan wennen....