Finishline VS

Tot ziens VS!

Terwijl we in het vliegtuig zitten richting Quito type ik dit berichtje. Gelukkig is het tot ziens VS, want we kunnen echt terugkijken op zeven fantastische weken.
Nadat we onze intrek hadden genomen in de Belgische residentie in Washington DC heeft onze Belgische vriend Jan ons de hoofdstad van de VS laten zien. Misschien komt het door
onze verblijfsplaats, maar we vonden DC ,zoals de Amerikanen het noemen, direct een heel erg aangename stad. Best wel sjiek met een Europese uitstraling. Het was erg indrukwekkend om eindelijk The White House, het Capitool, The Pentagon en
The Washington Memorial in het echt te zien.
De twee dagen in Washington vlogen voorbij en helaas moesten we op 27 oktober weer vroeg weg om de auto weer in Manhattan in te leveren.
We hebben twee dagen in het Radisson in New Jersey overnacht, zodat de overgang naar ons Hostel in Harlem wat minder groot zou zijn.
Harlem is echt `little africa` in New York. De was doen hier en naar de supermarkt gaan was een ervaring op zich. Het laatste weekend van Oktober was het Halloween, wat
hier natuurlijk weer groots wordt aangepakt. Hele straten waren omgetoverd tot Haunted Houses en van jong tot oud, iedereen was verkleed. Met zo veel Batmans en Spidermans voelden
we ons erg veilig.
De marathon leefde echt al in de stad. Overal waren affiches en de festiviteiten begonnen al op de donderdag ervoor. Nadat ik eenmaal op de expo mijn startnummer had opgehaald, begon
het wel echt te kriebelen. De zaterdag voor de marathon was er een International Freedom Run georganiseerd. Dit was een loopje van 4 km van het hoofdkantoor van de United Nations
naar de finish-lijn, voor alle internationale deelnemers. Iedereen was uitgedost in zijn nationale driekleur en het ik kreeg al een voorproefje van wat me de dag erna te wachten stond.
´s Avonds waren er nog wat festiviteiten in de stad en vuurwerk, maar daarna was het bedtijd. Ik was enorm blij dat de klok net dit weekend in de VS een uurtje terug ging, want ik was ingedeeld voor de Staten Island Ferry van 5.30 uur.
Toen het wekkertje na een zenuwachtig nachtje om kwart voor vier ging, vroeg ik me nog een laatste keer af waar ik aan begonnen was.
Met meer dan 43000 deelnemers was het wel een hele klus om aan de start te verschijnen, maar nadat de burgemeester ons had toegesproken en we met z´n allen naar het Amerikaanse volkslied hadden geluisterd, werd het kanonschot afgevuurd.
We moesten direct grootste suspension- bridge van de wereld over. De Verazzano Bridge tussen Staten Island en Brooklyn. Hier was het uitzicht op New York fantastisch en had ik ook nog de energie om er van te genieten. De route van de NYC marathon
voert je door alle 5 de boroughs. Echt ongelofelijk hoe enthousiast het publiek is. Ze staan 8 rijen dik en soms ben je zelfs blij dat er even geen publiek bij mag zodat je even rust hebt. Na 16 miles stond Leonie er met Roelof en Sandra, die net over waren gekomen voor een citytrip.
De hele route heb ik goed uitgekeken voor de man met de hamer of de bekende muur, maar gelukkig ben ik ze niet echt tegen gekomen. De laatste miles waren wel op mijn tandvlees, maar de kick van er bijna zijn sleept je er dan gelukkig wel doorheen.
Als een kreupele heb ik de laatste twee dagen door NYC gelopen, maar wel eindelijk samen met Roelof en Sandra bier en coctails kunnen drinken. Onze buikspieren hebben we die avond getraind bij een comedy show.
Het was super leuk om onze VS trip op deze manier af te sluiten en hoewel het op zich wel tijd is voor weer iets nieuws vertrekken we wel een beetje sip richting Quito.

Tot in Zuid Amerika!