Nieuw Zeeland deel 2

Na een weekje Queenstown, waar we lekker konden bijkomen van al het reizen, slapen in de toch wel kleine kampeerauto, `douchen` in meren of onder een kraantje en koken op een gaspitje was het wel weer even slikken toen we de eerste nacht weer ons bedje op gingen maken. Gelukkig wende het snel weer en konden we ook wel weer de charme inzien van dit avontuur.
Na dit weekje moesten we een beetje opschieten anders zouden we erg weinig tijd overhouden voor het noorder eiland. De route langs de westkust moest wel een van de mooiste scenic drives ter wereld zijn. Het is een prachtige route, met echt een stukje Nieuw Zeeland dat wij nog niet eerder hadden gezien: Hoge bergen, gletsjers, ruige kustlijnen en zelfs regenwoud. Wauw!
Het zuidereiland van Nieuw Zeeland lijkt wel een groot ANWB- pretpark. Ongeveer 1 op de 3 auto´s is een campertjeen elke kilometer heb je wel weer een picknickplek, uitzichtpunt of wandelroute. Afritsbroeken, kaki bodywarmers , grijze lokken en nordic- walking stokken waren er dan ook in overvloed aanwezig ;-).
In plaats van Kiwiland hadden ze dit land wat ons betreft net zo goed Schapenland, Roofvogelland of Sandflyland kunnen noemen. Alle drie waren deze namelijk in overvloed aanwezig in tegenstelling tot de kiwi. Met de sandflies hebben we goed kennis gemaakt. Deze vliegjes lijken op de fruitvliegjes in Nederland, maar zijn toch een stukje minder onschuldig. Wanneer je per ongeluk een raampje open laat staan, sneaken ze in tientallen tegelijk naar binnen, waar ze je vervolgens belagen. JEUK is het gevolg... Zelfs wanneer je aan het koken bent, kun je eigenlijk niet stilstaan, want ze vallen ze met bosjes tegelijk aan. Een van de weinige ristricties die we graag opvolgden was dan ook het bordje `Please don´t feed the sandflies`.

De overtocht van het zuider naar het noordereiland was prachtig! Het was supermooi weer, dus we konden op het dek zitten. Deze route gaat door een fjiord met prachtig uitzicht over de baaien en eilandjes.
We kwamen aan in Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland. Nou moet je je daar niet te veel van voorstellen. Nieuw Zeeland is een prachtig land, met enorm veeel natuur en heel afwisselend, maar qua steden stelt het echt niets voor. Vaak reden we door dorpjes waarvan je je afvroeg of er uberhaupt mensen woonden, zo uitgestorven was het er. Welllington is een leuke stad, maar heeft naast het bekende Te Papa museum en leuke waterkant, niet heel veel te bieden... Gelukkig heeft het wel een bioscoop. En omdat de avondjes in de camper soms best lang waren, besloten we naar de film te gaan. Zoals jullie misschien zullen herkennen: Het werd een lastige keuze: Datenight ( romantische komedie, Leonie) of Clash of the Titans ( actie, Gijs). We besloten voor Boy te gaan. Een film over het leven van een jongen in Nieuw Zeeland in de vroege jaren ´80. Het Nieuw Zeelandse Engels is toch wat platter dan het Engelse of Amerikaanse Engels, en we keken elkaar dan ook regelmatig vragend aan wanneer de andere mensen in de zaal begonnen te lachen.

Zoals ik al eerder zei, waren de avondjes in de kampeerauto ( zo noem ik hem liever dan camper, omdat het eigenlijk echt gewoon een auto was waar je achterin kon slapen), vrij lang, omdat het al rond zessen donker werd en we geen stroom in de auto hadden, behalve de eigenlijk te kleine accu van de auto. Vaak keken we dan na het eten een dvd´tje ( wat zijn we toch blij dat we die portable dvd speler mee hebben genomen) en gingen we daarna maar slapen. Door de stilte en het vele buiten zijn, werden we best laat wakker en moesten we zelf nadat we vaak voor negenen al gingen slapen, toch de wekker zetten.

In Nieuw Zeeland mag je `vrij` kamperen. Tenzij anders aangegeven, mag je dus gewoon je auto parkeren en gaan slapen, waar je maar wilt. Op het zuiderleiland was er zo veel natuur en waren er zo veel picknickplaatsen, dat het daar nooit echt een probleem was om een geschikt plekje te vinden. Vaak hadden we de mooiste plekjes aan een meer, de zee of in het bos.
Op het noordereiland was het echter wat dichter bevolkt en was het soms een hele uitdaging om een geschikt plekje te vinden. In Wellington hebben we dan ook de eerste nacht op een parkeerplaats van een sportveld geslapen....niet echt ideaal, maar achteraf toch ook best grappig.

Na Wellington reden we naar Tongariro National Park, het oudste National Park van Nieuw Zeeland. Daar hebben we, net als Frodo, Mount Doom uit de film Lord of de Rings beklommen.
Dit was voor mij, Leonie, de eerste keer dat ik een vulkaan beklom. Ik had me voorgenomen niet op te geven en gewoon door te klimmen, ookal was een er windsnelheid van 50 km/h voorspeld en was het regenachtig. Als Frodo het kan, kan ik het ook!! Het was echt klimmen met handen en voeten en ook soms rollende stenen. Doodeng vond ik die stukken. Maar toch hebben we de krater in kunnen kijken, na twee uur klimmen en gelukkig ging de afdaling een stuk sneller en makkelijker.

Het noordereiland van Nieuw Zeeland heeft veel vulkanen. Vandaar dat er op verschillende plaasen kokend heet water of modder uit de grond komt borrelen, maar ook water met een temperatuur van rond de 40 graden. Vooral het plaatsje Rotarua staat hierom bekend. Hier hebben we lekker kunnen badderen midden in de natuur, in een bos, in een heerlijk heet bad. Kleine watervalletjes met heet water waaronder je je haar kunt wassen, waar vind je dat nou?? Superbijzonder! ( de zwavelgeur, rotte eieren!!!!!, die daardoor in heel Rotorua hing, zullen we maar even vergeten)
Nieuw Zeeland trekt, naast de ANWB-ers ook wel de echte thrillseekers. Bungeejumpen, skydiven en white-water raften kun je overal doen.
Wij kozen voor de `lightversie`, namelijk de skyswing, die helemaal niet zo light was volgens Gijs. We werden zo´n 50 meter de lucht in getakeld om vervolgens een vrije val met een snelheid van 150 km/h te maken. Een reuze- schommel, zeg maar.

Nu was voor ons toch echt het einde van onze trip door Nieuw Zeeland in zicht. Ons laatste dagje hebben we Auckland nog een beetje bekeken, wat niet erg interessant was naar onze mening. We zijn uit eten geweest en hebben met een pizza´tje en een biertje onze reis door NZ afgesloten. Toen moesten we met pijn in ons hart ( niet!) afscheid nemen van onze War Pigs Wicked Van en namen we een taxi naar het vliegveld.
Nieuw Zeeland zat erop, maar niet getreurd: het volgende avontuur stond ons alweer te wachten: Australie deze keer, waar we op dit moment alweer in het volgende campertje rond rijden! Volgende keer hierover meer!

PS. Helaas deze keer geen nieuwe foto´s. We hebben problemen met ons SD kaartje!